Διάρκεια: 62'

Το έργο Full Moon, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Χορού του Montpellier τον Ιούνιο του 2024, συγκεντρώνει επτά από τους οκτώ χορευτές της παράστασης Omma για να συνεχίσουν, να διευρύνουν και να εμβαθύνουν την έρευνα που ξεκίνησε με εκείνο το έργο. Και, αυτή τη φορά, ο Josef Nadj [Γιόζεφ Νατζ] βρίσκεται μαζί τους επί σκηνής.

Το φεγγάρι στον τίτλο είναι μία αναφορά στο σύμπαν και τον σχηματισμό του, στη διαδικασία δηλαδή που προαναγγέλλει και προετοιμάζει την εμφάνιση της ζωής. Συνδέεται με την ανανέωση και τη μεταμόρφωση. Ο κύκλος των 28 ημερών και οι τέσσερις σεληνιακές φάσεις αποδίδουν στο έργο έναν ξεχωριστό ρυθμό, μία δική του δομή σύνθεσης.

Η έρευνα του Nadj για τις καταβολές της μουσικής και την εξέλιξή της συμπληρώνεται από έναν άλλο τομέα που επιθυμεί να εξερευνήσει σε αυτή τη δημιουργία: τον κόσμο της μαύρης αμερικανικής jazz, από τις αρχικές της μορφές – τα blues και τα spirituals – και τις μεταλλάξεις της, μέχρι τις μέρες μας· ένα μουσικό είδος που έχει καταληφθεί από λευκές πληθυσμιακές ομάδες και του οποίου η χορευτική συνισταμένη έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Αποφάσισε να εισαγάγει τους χορευτές σε αυτή τη μουσική, σε αυτά τα ακούσματα που ήταν άγνωστα για εκείνους, αν και με κάποιον τρόπο έχουν τις ρίζες τους στην αφρικανική ήπειρο.

Μαζί με τους χορευτές, ξεκίνησε να αναλύει τις μορφολογικές ιδιαιτερότητες αυτών των ακουσμάτων, προσεγγίζοντας το πνεύμα και τη σκέψη τους και αναζητώντας ένα χορό που να τους αντιστοιχεί. Αποτέλεσμα αυτής της "συναρπαστικής εργασίας", το Full Moon προσφέρει έμμεσο φόρο τιμής σε μερικούς εξέχοντες εκπροσώπους αυτού του κινήματος: Charles Mingus, Cecil Taylor, Anthony Braxton και Art Ensemble of Chicago.

Το Full Moon χρησιμοποιεί επιπλέον ως εργαλείο τη μαριονέτα, η οποία, όπως και η μάσκα, διαπερνά όλο το έργο του Josef Nadj. Η μορφή αυτή επανήλθε επί της ουσίας κατά τη δημιουργία αυτού του έργου. Ο λόγος που τόσο η μαριονέτα όσο και η μάσκα επιστρέφουν εδώ είναι ότι και οι δύο αποτελούν κυρίαρχα σύμβολα του αφρικανικού πολιτισμού. Λειτουργώντας ως συνδετικοί κρίκοι μεταξύ του άψυχου και του έμψυχου, του κινητού και του ακίνητου, προβάλλουν μία άλλη διάσταση, ένα νόημα διαφορετικό από αυτό του "ζωντανού" σώματος, με το οποίο αντιδιαστέλλονται. Ωστόσο, για τον Josef Nadj, η μορφή αυτή αντιπροσωπεύει επίσης το καθεστώς μιας ζωής εγκλωβισμένης στη φόρμα, την οποία και ερμηνεύει ως πιθανή εκδοχή του δημιουργού, μιας δύναμης που προσπαθεί χωρίς αποτέλεσμα να αλληλεπιδράσει με τις δημιουργίες της. Υπ’ αυτή την έννοια, η παρουσία της μαριονέτας, του "ανθρώπου-κούκλας" δίπλα στους ζωντανούς, είναι μία υπενθύμιση πως καμία δημιουργία δεν είναι ποτέ τέλεια, και ότι επιβάλλεται να αποδεχτούμε την ατέλεια αυτή ως κανόνα του παιχνιδιού.

Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος – Υπηρεσία Συνεργασίας και Πολιτιστικής Δράσης της Πρεσβείας της Γαλλίας στην Ελλάδα.

Συντελεστές:
Χορογραφία: Josef Nadj
Ερμηνευτές: Timothé Ballo, Abdel Kader Diop, Aipeur Foundou, Bi Jean Ronsard Irié, Jean-Paul Mehansio, Sombewendin Marius Sawadogo, Boukson Séré – Josef Nadj
Καλλιτεχνική Συνεργάτις: Ivan Fatjo
Σχεδιασμός Φωτισμού: Sylvain Blocquaux
Κοστούμια: Paula Dartigues
Παραγωγή, Διανομή: Bureau Platô – Séverine Péan και Mathilde Blatgé
Διοικητική Υποστήριξη: Laura Petit
Εκτέλεση Παραγωγής: Atelier 3+1
Συμπαραγωγή: Montpellier Danse, Le Trident, Scène Nationale de Cherbourg, MC 93 Maison de la Culture de Seine-Saint-Denis, Bobigny, Charleroi Danse, Le Tropique Atrium, Fort-de-France, Théâtre des Salins, Scène Nationale de Martigues, Le Théâtre d’Arles
Με την υποστήριξη: Ministère de la Culture – DRAC Ile de France Action financée par la Région Île-de-France, Teatroskop – ένα πρόγραμμα του Γαλλικού Ινστιτούτου, του Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού και του Γαλλικού Υπουργείο Ευρώπης και Εξωτερικών

Προγράμματα Δημιουργικής Έρευνας: Με την υποστήριξη του Montpellier Danse 2024, πρόγραμμα δημιουργικής έρευνας στο διεθνές κέντρο χορού Agora, με την υποστήριξη του Ιδρύματος BNP Paribas, του CND – Centre National de la Danse στο Παντέν, στο Maison des Métallos στο Παρίσι, στο Charleroi Danse, στο Cocoteraie des Arts, στην Ακτή Ελεφαντοστού, στο Artus Studio στη Βουδαπέστη, στο Trident, Scène Nationale του Χερβούργου, στο MC 93 – Μέγαρο Πολιτισμού της Seine-Saint-Denis, στο Μπομπινί.

Στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.