Το Κέντρο Τεχνών Μετς παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Παναγιώτας Αντωνοπούλου, απόφοιτης του μεταπτυχιακού τμήματος Καλών Τεχνών Αθήνας,  με τίτλο "Οι κακές σκέψεις γίνονται άνθη".

Εγκαίνια:  Πέμπτη, 27-06-2024, ώρα 19.00

Επιμέλεια: Νιόβη Κρητικού

"Η Παναγιώτα Αντωνοπούλου παρουσιάζει την ατομική της έκθεση "Οι κακές σκέψεις γίνονται άνθη", όπου μας καλεί να δούμε την μεταμορφωτική δύναμη της φύσης και της τέχνης μέσα από τα μάτια της. Η Αντωνοπούλου χρησιμοποιεί τα μέσα της χαρακτικής για να δημιουργήσει μονότυπα έργα που εστιάζουν στην έντονη θεματολογία της φύσης και του περιβάλλοντος.

Η φύση, όπως την αντιλαμβάνεται η Παναγιώτα, εμφανίζεται συχνά σε απροσδόκητα μέρη της πόλης. Από την άσφαλτο, πλάι στα σοκάκια ή μέσα από πέτρινα κτήρια, η καλλιτέχνης μας δείχνει την αναγεννησιακή δύναμη της ζωής που αναδύεται εκεί όπου δεν την περιμένουμε. Αυτές οι μικρές αναλαμπές ζωής αποτελούν το εννοιολογικό πλαίσιο της έκθεσης: μια πνευματική αναγέννηση της ψυχής, ένα φως στο τούνελ, ένας δρόμος που οδηγεί στην ελπίδα, μια καρέκλα που γεννά ένα φυτό εν τέλει γίνονται τα σύμβολα του δικού της εικονοποιητικού ταξιδιού.

Η θερμή παλέτα της Αντωνοπούλου, με τα βασικά χρώματα όπως το κόκκινο, το κίτρινο και το μπλε, παραπέμπουν έντονα σε μια δομική προσέγγιση που συνομιλεί με τον πρωταρχικό της μέλημα, να αποδώσει δηλαδή, την ουσία του νοήματός της όσο πιο μεστά και καθαρά γίνεται. Τα έργα της είναι γεμάτα ζωντάνια και δυναμισμό, αντλώντας έμπνευση από τα αρχέτυπα της τέχνης του 20ού αιώνα και της σύγχρονης τέχνης, προσθέτοντας όμως τη δική της μοναδική προοπτική. [...]

Η δουλειά της Αντωνοπούλου δεν είναι απλώς μια ωδή στη φύση, αλλά και μια βαθιά ενδοσκόπηση στον ανθρώπινο ψυχισμό και την ικανότητά του να αντέχει και να αναγεννάται.  [...]

Νιόβη Κρητικού

"Η σειρά "Οι κακές σκέψεις γίνονται άνθη" είναι μια ιστορία αφαιρετική, χωρίς λόγια, χωρίς αρχή μέση και τέλος. Είναι μια ιστορία που ξεκινάει από το άτομο αλλά δεν ανήκει πουθενά. Δανείζεται εικόνες από τοπία και δημιουργεί με αυτές ένα καινούργιο. Ένα τοπίο που κινείται ανάμεσα στα όρια του πραγματικού και του φαντασιακού. Ένα τοπίο που ψάχνει την ισορροπία ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, την φύση και την πόλη. Ένα τοπίο που λέει μια ιστορία μόνο με εικόνες. Εικόνες που συνδυάζουν βιομηχανικά με φυσικά στοιχεία. Που δείχνουν γρασίδι να φυτρώνει πάνω σε κτήρια, καλώδια της ΔΕΗ να απλώνονται πάνω από ατέλειωτα χωράφια, παρατημένες γλάστρες δίπλα σε παρατημένες καρέκλες. Εικόνες έγχρωμες, εικόνες ασπρόμαυρες. Μια ιστορία μπερδεμένη που μέσα από την αφήγηση προσπαθεί να καταλάβει τι θέλει να πει."

Παναγιώτα Αντωνοπούλου