Η αίθουσα τέχνης, a.antonopoulou.art, μετατρέπεται σ’ ένα πολλαπλό αρθρωτό
εσωτερικό χώρο κατοικίας του 1950-1960, με έπιπλα (Βαράγκης), φωτιστικά (Gaetano Sciolari), αντικείμενα design, χειροποίητα χαλιά και βιβλία και πλαισιώνεται με κείμενα που αναφέρονται σε σημαντικά γεγονότα της περιόδου και με μουσική της εποχής.

Ταυτόχρονα, ο επισκέπτης θα έχει την δυνατότητα να δει συνδυαστικά και συγκριτικά έργα σημαντικών Ελλήνων εκπροσώπων της μεταπολεμικής Αφαίρεσης.

Την περίοδο 1950-1960 τοποθετούνται οι πρώτες εμφανίσεις καθαρά Αφαιρετικής μη εικονικής μεταπολεμικής τέχνης. 

H Βακαλό ορίζει την Αφηρημένη Τέχνη ως "την μοντέρνα τέχνη που δεν είναι αναπαραστατική, ή εκείνη που ο καλλιτέχνης "αφαιρεί" από μια εικόνα τα παραστατικά στοιχεία και επεξεργάζεται τα καθαρά δομικά-πλαστικά (σχήματα, χρώματα, γραφή, ύλη, σύνθεση, κατασκευή)".

Η Αφαίρεση δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως αδυναμία του καλλιτέχνη να
αναπαραστήσει νατουραλιστικά τον κόσμο αλλά αποτελεί μια συνειδητή επιλογή αλλαγής στην αντίληψη του χώρου, του χρόνου σαν πεδίο ενέργειας και απόδοση του αόρατου ως ανεπαίσθητα ορατού.

Αποτελεί μια προσπάθεια απελευθέρωσης του πνεύματος και στηλίτευσης της
πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας της εποχής μέσω της αιρετικής φόρμας και της ορμητικής πινελιάς σε μια Ελλάδα νεωτερική και συγχρόνως παράδοξα οπισθοδρομική.

Συν-επιμελήτριες: Ιόλη Ιωάννου & Άννα Μαρία Φράνκο Αφόνσο

Συμμετέχουν:
Ντίκος Βυζάντιος, Γιάννης Γαΐτης, Κωνσταντίνος Γιαννακός, Βαλέριος Καλούτσης, Βλάσσης Κανιάρης, Χρίστος Καρράς, Νίκος Κεσσανλής, Δημήτρης Κοντός, Κώστας Κουλεντιανός, Γιάννης Μαλτέζος, Ναυσικά Πάστρα, Χρύσα Ρωμανού, Γεράσιμος Σκλάβος, Γιάννης, Σπυρόπουλος, Θάνος Τσίγκος, Κώστας Τσόκλης.