Η Gallery Art Prisma παρουσιάζει την έκθεση του Μανώλη Σαριδάκη "Ένα ταξίδι".

Εγκαίνια: Παρασκευή 29 Μαρτίου, ώρα 20.00

Ο Μανώλης Σαριδάκης μαθήτευσε κοντά στους μεγάλους δασκάλους Γιάννη Μόραλη, και Δημήτρη Μυταρά. Αναφερόμενος στην ζωγραφική του λέει: "Ζωγραφίζω την πραγματικότητα που με περιβάλλει, τη θάλασσα, τον ουρανό, τα πράγματα, τον αέρα ανάμεσα στα πράγματα. Ξεκινώντας από τον άνθρωπο που άφησε το αποτύπωμα των δεήσεων του στις βραχογραφίες έως τον άνθρωπο που εμπεδώνει τη συνέχεια του. Kι αν η ζωγραφική μου είναι μια πραγματικότητα, είναι η πραγματικότητα που άλλοτε προσπαθεί να αποτυπώσει με ακρίβεια όλα όσα στοχεύει και άλλοτε ηθελημένα αποκλίνει∙ πότε προς το φανταστικό και την υπέρβαση, πότε εσωκλείοντας ακούσιες εκρηκτικές υπαγορεύσεις."

Ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης γράφει, μεταξύ άλλων, στο κείμενό του στον κατάλογο της έκθεσης:
"Η τέχνη είναι, πάνω από όλα, μια οδυνηρή περιπέτεια της μνήμης που όμως καταλήγει σε μιαν ευφορία σχεδόν μεταφυσική. Έτσι ώστε να λειτουργεί σαν θρησκεία χωρίς Θεό. Το θαύμα της έκφρασης, των θαύμα των εικόνων που εμφανίζουν με υλικά μέσα το αόρατο και το υπερφυές. Την ποίηση ενσαρκωμένη. Όπως συμβαίνει με τη ζωγραφική του Μανώλη Σαριδάκη, άξιου τέκνου πανάξιου πατρός: Του ζωγράφου και αγιογράφου Δημήτρη Σαριδάκη από την Κρήτη, νησί μαζί αλλά και αισθητική άποψη. [...] Ο Μανωλης Σαριδάκης φτιάχνει εικόνες που ισορροπούν ανάμεσα στην αφαίρεση και την αναπαράσταση, την σχηματοποίηση και τον ακριβή ρεαλισμό. Στις κομψές ζωγραφικές του επιστρέφουν ο Μαγκρίτ αλλά και ο Σπύρος Βασιλείου, οι μεγάλοι σουρεαλιστές του παρελθόντος αλλά και άλλοι μινόρες δημιουργοί σ' έναν συγκινητικό διάλογο: Αναφέρω πρόχειρα την αείμνηστη χαράκτρια Τόνια Νικολαΐδη ή τον αξέχαστο, τόσο ιδιαίτερο ζωγράφο Θωμά Φανουράκη. Κυρίως όμως ο Σαριδάκης ζει ένα πολύ προσωπικό όραμα που άλλοτε με έκρηξη χρωμάτων κι άλλοτε με την τρυφερότητα μιας μινιμαλιστικής, μονόχρωμης μελαγχολίας, αφηγείται πάντα ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι στον ουρανό ή τον ωκεανό αλλά και τα ταξίδια που μπορεί να κάνει ένα καράβι φτιαγμένο από χαρτί σε μία θάλασσα που μπορεί να βρίσκεται στα όνειρα του καθενός. Αρκεί αυτός ο υποθετικός "καθένας" να θέλει και να δει και να νιώσει...’’