Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου, 8μμ-10:30μμ, εγκαινιάζονται στην Αίθουσα Τέχνης "Αστρολάβος - δεξαμενή" δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής.

• Έκθεση του Κώστα Λαμπρόπουλου, με τίτλο: "Αλληγορίες καθημερινότητας" (στο Κάτω Επίπεδο του χώρου)
Στην πέμπτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα ο καλλιτέχνης δημιουργεί συνθέσεις κατά βάση ανθρωποκεντρικές, μεγάλων διαστάσεων που μοιάζουν με σύγχρονα σουρεαλιστικά παραμύθια αποδομένα μέσα από την εξπρεσιονιστική γραφή του.

Σε έγκριτο νεοελληνικό λεξικό διαβάζουμε ότι " Αλληγορία " είναι η χρήση μεταφορών και συμβολικών τρόπων για να δηλωθεί πιο παραστατικά μία Αλήθεια. Εύλογο είναι να αναρωτηθεί κανείς ποια αλήθεια θέλει να μεταφέρει η θεματική των πινάκων του Κώστα Λαμπρόπουλου αναφορικά με την καθημερινή πραγματικότητα; Για τον καλλιτέχνη, απέναντι στην πεζή καθημερινότητα, η Ποίηση είναι το πολυτιμότερο αντίβαρο. Ακόμη και μια εκδρομή απόδρασης από την εργαλειακά επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, μπορεί να θεωρηθεί ποιητική πράξη. Στην προκείμενη περίπτωση οι πίνακες του Λαμπρόπουλου δηλώνουν την ανάγκη της ποιητικής διεξόδου από την πεζότητα αυτή. [...]

Τεχνοτροπικά, η μελέτη της ζωγραφικής της ζωγραφικής των Μπουζιάνη και Ντε Κίρικο - Pittura Metafisica, σε συνδυασμό με τις αναζητήσεις της Νέας Τέχνης και του Μοντερνισμού από τους καλλιτέχνες του 19 ου και 20 ου αιώνα, επηρέασαν την Τέχνη του Λαμπρόπουλου. Η Τέχνη εξακολουθεί να συνιστά για τον ίδιο ένα φαινομενολογικό παιχνίδι προσέγγισης του θεατού κόσμου από το οποίο δεν απουσιάζει ούτε το κωμικό στοιχείο αλλά ούτε και αυτό της αποδόμησης.

• Έκθεση Βασιλικής Πανταζή με τίτλο "Θεατές του αλλού" (στο Μεσαίο Επίπεδο του χώρου)
Μερικές λέξεις έχουν το νόημα που εμείς δίνουμε σ αυτές. Ο θεατής. Απλώς κοιτάζει η εισχωρεί στην εικόνα και την αλλάζει ; Για την καλλιτέχνιδα Βασιλική Πανταζή, η ίδια είναι ο θεατής, στις ιστορίες των άλλων και στη δική της καθημερινότητα. Πρόκειται για μια διαρκή διαδικασία γνωριμίας. Ένα παιχνίδι που ξεκινάει από τις καθημερινές περιπλανήσεις σε οικείους χώρους ή κοντινά ταξίδια και οδηγεί σε άλλους χώρους όπου η καθημερινότητα πλάθει άλλες ιστορίες. [...]

Η ιστορικός Τέχνης Ίρις Κρητικού αναφέρει για την δουλειά αυτή της καλλιτέχνιδας: "Με ευαίσθητο σχέδιο και χρώμα, με σενάρια προσωπικής φαντασίας και φαντασίωσης όπου η τρυφερότητα αναμειγνύεται με το χιούμορ και η πραγματικότητα εγκαλεί τη μυθώδη αφήγηση, η ζωγράφος δημιουργεί εφήμερους και ευμετάβλητους μαγικούς και πρισματικούς τόπους όπου εντέλει ανήκουμε και οι ίδιοι οργανικά. Επιστρατεύοντας και ανασυναρμολογώντας διακεκομμένα οπτικά και συναισθηματικά επεισόδια, ανασύροντας με τη βοήθεια των ατελείωτων φωτογραφικών της κλικ και από μνήμης τα υδάτινα και ομιχλώδη τοπία των ταξιδιών της, τα σκοτεινά δάση και τα οικεία οικογενειακά εσωτερικά με τις φωτεινές οθόνες, τις περιπλανήσεις στην Αίγινα, τον Βόλο και την Αθήνα, η Βασιλική Πανταζή αφηγείται αυτοσχέδια και αυτοαναφορικά γοητευτικά παραμύθια. [...]"