Στο ΓΑΚ/Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας θα εγκαινιαστεί η έκθεση της Κατερίνας Σεραφετινίδου με τίτλο Η μυστική δροσιά της Ύδρας, την Παρασκευή 28 Ιουνίου 2024, στις 19:30.

Η θεματική αυτή έκθεση θα περιλαμβάνει δεκαπέντε και πλέον αντιπροσωπευτικούς πίνακες μικτής τεχνικής, μεγάλων και μεσαίων διαστάσεων, εμπνευσμένων από την έρευνα και τις περιπλανήσεις της ζωγράφου, χειμώνα και καλοκαίρι, στην Ύδρα. 

Ο κριτικός και θεωρητικός της τέχνης Τάκης Μαυρωτάς γράφει στον κατάλογο της έκθεσης: "Η θέα της Ύδρας και του χρόνου, ορίζουν τον άξονα των πρόσφατων ζωγραφικών αναζητήσεων της Κατερίνας Σεραφετινίδου, αφού, με τον χρωστήρα της, κινείται ανάμεσα στην πάλη της καρδιάς και του νου, στο εγώ και στο εμείς. Και πάλι το ταξίδι, ο τόπος και ο χρόνος, της δίνουν το έναυσμα της ζωγραφικής δράσης, με την ίδια σιγουριά για τους τόνους, την ισορροπία, τους όγκους και το "χτίσιμο" των εικόνων της. Το φως, μέσα από την Ύδρα ή πάνω από την Ύδρα, στιγμές απόμακρες από τον κόσμο και τον λαμπερό ήλιο του καλοκαιριού, την οδηγούν στην ολοκλήρωση της πρόσφατης ενότητας των έργων της ως συνέχεια των τοπιογραφικών της προσεγγίσεων από την έκθεση της στη Γκαλερί Σκουφά. Η Σεραφετινίδου τριγυρίζει, συνήθως μόνη και ελάχιστες φορές με πολύ κοντινά της άτομα, εδώ και τριάντα περίπου χρόνια στις παραλίες και στα βουνά της Ύδρας, όπως ο γλάρος τα καράβια αποθησαυρίζοντας ευαισθησίες και συγκινήσεις.
"Η ευαισθησία" γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης "προχωρεί, σαν τον αέρα. Μένει η ίδια. Όμως το τοπίο αλλάζει". Αυτές τις άλλες εικόνες της Ύδρας μας αποκαλύπτει στην τωρινή της έκθεση όπου η θάλασσα του Σαρωνικού συνεχώς απλώνεται μπροστά της, και όλα φαίνονται, ταυτόχρονα, γνωστά και άγνωστα.
Η Σεραφετινίδου είναι ιχνευτής τοπίων. Ζωγραφίζει με αίσθημα νηφαλιότητας και αρμονίας. Αδιαφορεί για τη λυρική λεπτομερειακή αποτύπωση και βυθίζει το βλέμμα της στη γη και στον ουρανό αγγίζοντας την απρόσμενη ομορφιά της φύσης.
Αυτά τα αινιγματικά της τοπία, άλλοτε φευγαλέα και άλλοτε μελαγχολικά, δίνουν προβάδισμα στη ζωγραφική πράξη, στην αίσθηση της φευγαλέας στιγμής, στην πολυτιμότητα του χρόνου και του χώρου. Πρόκειται για απόκρυφα τοπία, με περιορισμένη κλίμακα χαμηλών τόνων, λεπτές τονικές διαβαθμίσεις, αντιθέσεις φωτός και σκιάς".