Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών παρουσιάζεται η δεύτερη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Ηλία Καρρά. Τα έργα του δεν είναι απλώς ζωγραφική δύο διαστάσεων. Οι μορφές που ξεπροβάλουν από αυτά είναι τρισδιάστατα γλυπτά. Είναι το χορευτικό αποτύπωμα μουσικών φράσεων. Είναι το υλικό της αρχέγονης ποίησης μεταστοιχειωμένο σε αυτό που το ίδιο θέλει. Σε ζωντανές οντότητες που (μας) απευθύνονται….

Σύμφωνα με τον ποιητή Αλέξη Δάρα που έγραψε και το κείμενο που συνοδεύει την έκθεση: "οι μορφές αποσπώνται από το φόντο χάρη στο εσωτερικό τους φως, ένα σεληνιακό φως-καταλύτης στη μετατροπή των υλικών, των διαστάσεων, του άψυχου σε έμψυχο. Βρίσκονται σε αρμονία με τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους. Χωρίς να είναι χαοτικές, διαχέονται στο χώρο. Είναι πλήρεις νοήματος, αλλά συγχρόνως αβαρείς, πλέουν σ’ ένα κόσμο ονειρικό, φτιαγμένο για να τις υποδέχεται και να τις υποστηρίζει. Κάνουν την αυτάρκειά τους πρόσκληση επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης.

Η αμεσότητα της απεύθυνσης συμβαίνει μέσα σε μία ατμόσφαιρα ευγένειας και αποδοχής. Ο δημιουργός αντιμετωπίζει με μεγάλο σεβασμό το (ανθρώπινο) σώμα, με γνώση και τόλμη επιτρέπει στη μεταφυσική του διάσταση να αποκαλύπτεται αβίαστα. Τα ζωντανά αγάλματα που ξεπηδούν από τους πίνακές του δεν υπακούουν σε κανέναν κανόνα πολιτικής ορθότητας, είναι αυθάδη απέναντι σ’ έναν κόσμο που συνεχώς στενεύει. Αναπνέουν μέσα στις άπειρες δυνατότητες του αυθεντικού συναισθήματος. Ίσως γι’ αυτό είναι εύκολο στο θεατή να συναισθανθεί τη αυθεντικότητά τους.

Ο Ηλίας Καρράς, κάτοχος μιας ιδιαίτερης τεχνικής, αναζητά και ανακαλύπτει το ουσιαστικό νόημα της ύπαρξης στη ζώσα μορφή. Πρόκειται για μια μετα-υλική αλχημεία, για την αλχημεία της μορφής, όπου η δημιουργία έχει συνείδηση της καταγωγής και του προορισμού της, έχει επίγνωση των άλλων διαστάσεων, έχει συναίσθηση της μεγαλοσύνης και της ασημαντότητας".