Μια παράσταση βασισμένη στις πραγματικές ιστορίες των γυναικών που ερωτεύτηκαν, πίστεψαν και ακολούθησαν τον Τσαρλς Μάνσον στη σφαγή επτά ατόμων τον Αύγουστο του 1969.

Στον επίλογο της, η δεκαετία του έρωτα τραγουδάει ακόμα. Στο Άσμπερι και στο Σαν Φρανσίσκο. Στο Λος Άντζελες. Φοράει ακόμα λουλούδια στα μαλλιά, φιλάει ακόμα παθιασμένα. Αλλά η ηχώ του τραγουδιού είναι βαριά κι η γλώσσα που φιλάει, άγρια. Τραχιά.

Νεκρά λουλούδια. Μπλεγμένα σε μαλλιά που πέφτουν στους ώμους τεσσάρων κοριτσιών με βλέμματα χαμένα. Mε αίμα που κάτω από τα κόκκινά τους μάγουλα κοχλάζει. Μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων οι τέσσερις κοπέλες θα κληθούν να μιλήσουν για τα εγκλήματα που διέπραξαν. Και γιατί.

Και απαντώντας, Θα καταλάβουν λίγο παραπάνω τους εαυτούς τους. Ή θα χαθούν ακόμα πιο πολύ στις αναμνήσεις τους. Θα έρθουν αντιμέτωπες η μία με την άλλη. Θα δικαιολογήσουν και θα δικαιολογηθούν. Θα τιμωρηθούν, θα εξιλεωθούν. Κι εμείς, με τη σειρά μας, μέσα από τα θραύσματα των αναμνήσεών τους, μέσα από τα ψέματα και τις αλήθειες τους θα καταλάβουμε "πώς πέθανε το καλοκαίρι του έρωτα".

Συντελεστές:
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Νίκη Σπανού
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρυσιάννα Καραμέρη
Πρωτότυπη Μουσική: Χρήστος Δαρίτσης
Σχεδιασμός Φωτισμού: Μανωλία Σκρέκου
Σκηνικά – Κοστούμια: Χρυσιάννα Καραμέρη
Τrailer-Φωτογραφίες: Θεόφιλος Τσιμάς/ Κώστας Χατζόγλου

Παίζουν: Ανδρέας Μυλόπουλος, Ιωάννα Αγγελάκη, Γεωργία Μαυροειδοπούλου, Ελένη Ζουρελίδου, Χριστιάνα Λαδοπούλου