H Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει σε μια σπονδυλωτή παράσταση δύο σπουδαία οπερατικά μονόπρακτα –ένα δραματικό, τον Πύργο του Κυανοπώγωνα σε νέα σκηνοθεσία του Θέμελη Γλυνάτση, και ένα κωμικό, τον Τζάννι Σκίκκι στη σκηνοθεσία του Τζων Φούλτζεϊμς–, τα οποία πρωτοπαρουσιάστηκαν την ίδια χρονιά (1918) σε Βουδαπέστη και Νέα Υόρκη αντίστοιχα. Η βραδιά θα ξεκινήσει με το σκοτεινό, αιμοσταγές αριστούργημα του Μπάρτοκ και θα ολοκληρωθεί με τη μαύρη κωμωδία του Πουτσίνι, μια ανάλαφρη φάρσα που έχει θεωρηθεί το πιο φωτεινό και ευφρόσυνο έργο του συνθέτη. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Μουσική διεύθυνση: Βασίλης Χριστόπουλος
Με την Ορχήστρα και Μονωδούς της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Ο πύργος του Κυανοπώγωνα – Μπέλα Μπάρτοκ • Νέα παραγωγή
Σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης
Σκηνικά, κοστούμια: Λέσλι Τράβερς
Προβολές: Μάριος Γαμπιεράκης, Χρυσούλα Κοροβέση
Ηχητικός σχεδιασμός: Τάσος Τσίγκας
Σολίστ: Τάσος Αποστόλου, Βιολέττα Λούστα

Ο Πύργος του Κυανοπώγωνα του Ούγγρου συνθέτη Μπέλα Μπάρτοκ βασίζεται στο παραμύθι του Σαρλ Περρώ Ο Κυανοπώγωνας, που εκδόθηκε το 1697. Σπάνιας συμπύκνωσης, η όπερα του Μπάρτοκ περιλαμβάνει μόλις δύο χαρακτήρες, τον Κυανοπώγωνα και την πιο πρόσφατη σύζυγό του, την Ιουδίθ. Καθώς θέλει να μάθει για το παρελθόν του συζύγου της, η Ιουδίθ ανοίγει μία μία τις επτά πόρτες του κάστρου του Κυανοπώγωνα. Πίσω από καθεμία ανακαλύπτει έναν διαφορετικό κόσμο, τα αμύθητα πλούτη, τον ηρωισμό και τη δόξα του συζύγου της, αλλά εξίσου πόνο, δάκρυα και αίμα. Το συμβολιστικό κείμενο του Μπέλα Μπάλας έδωσε την ευκαιρία στον Μπάρτοκ να συνθέσει μια από τις πιο εντυπωσιακές παρτιτούρες του, αξιοποιώντας τα ηχοχρώματα των οργάνων μιας εξαιρετικά μεγάλης ορχήστρας, η οποία περιλαμβάνει έως και τον επιβλητικό ήχο του εκκλησιαστικού οργάνου, και η οποία περιγράφει με απίστευτη δύναμη καθεμία από τις εικόνες του έργου.

Τζάννι Σκίκκι – Τζάκομο Πουτσίνι • Αναβίωση
Σκηνοθεσία: Τζων Φούλτζεϊμς
Σκηνικά, κοστούμια: Ρίτσαρντ Χάντσον
Στον ομώνυμο ρόλο ο Διονύσης Σούρμπης

Στον αντίποδα του πρώτου έργου της βραδιάς, το δεύτερο έργο φέρνει στη σκηνή μια μαύρη κωμωδία στα όρια του γκροτέσκου.
Γνωστός κυρίως για τα έντονα συναισθηματικά μελοδράματά του, την Μποέμ, την Τόσκα, τη Μαντάμα Μπαττερφλάι, ο Ιταλός συνθέτης Τζάκομο Πουτσίνι εξέπληξε τους πάντες με την επιτυχία με την οποία χειρίστηκε ένα κωμικό θέμα, τον Τζάννι Σκίκκι.

Το ποιητικό κείμενο του Τζοβακίνο Φορτσάνο βασίζεται σε ένα επεισόδιο από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Μετά τον θάνατο ενός πλούσιου άνδρα ο τετραπέρατος Τζάννι Σκίκκι βοηθά τους συγγενείς του εκλιπόντος, μα πάνω απ’ όλα φυσικά τον εαυτό του, να βάλουν στο χέρι τη μεγάλη κληρονομιά.
Οι αναλογίες του Τζάννι Σκίκκι με τον επίσης κωμικό Φάλσταφ είναι προφανείς, όμως, σε αντίθεση με τον Βέρντι, ο Πουτσίνι με τη μουσική του δεν σκιαγραφεί συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά ακολουθώντας την παράδοση της Κομέντια ντελ άρτε αποδίδει τύπους ανθρώπων.

Όταν το 1919 πρωτοπαρουσιάστηκε στη Ρώμη, το έργο θεωρήθηκε το πιο φωτεινό του συνθέτη, κάτι που χαρακτηρίστηκε ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο στην γκρίζα εκείνη εποχή μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Με απίστευτη οικονομία και μόλις λιγοστές μουσικές πινελιές, ο Πουτσίνι σκιαγραφεί το πορτρέτο καθενός από τους αρκετούς συγγενείς και φυσικά αυτό του πρωταγωνιστή. Η όπερα είναι επίσης γνωστή για τη σύντομη άριά της "O mio babbino caro" ("Γλυκέ μου πατερούλη"), την οποία συνήθιζε να ερμηνεύει η Μαρία Κάλλας εκτός προγράμματος, μετά τα ρεσιτάλ της.

Η ΕΛΣ αναβιώνει μια από τις πιο επιτυχημένες παραγωγές της σε σκηνοθεσία Τζων Φούλτζεϊμς, η οποία είχε προγραμματιστεί από τον τότε διευθυντή της Στέφανο Λαζαρίδη και πρωτοπαρουσιάστηκε την καλλιτεχνική περίοδο 2007/08 στο Θέατρο Ολύμπια.