Η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη μπορεί να φαίνεται η πιο αθυρόστομη κωμωδία του, με την πιο ανοιχτόκαρδη αμεσότητα των όρων, κι όμως δεν μπορεί γι’ αυτό να χαρακτηριστεί για ανήθικη. Τουναντίον είναι ένα υπέροχο μάθημα πατριωτισμού και ανθρωπιάς. Είναι θερμό κήρυγμα ειρήνης κι αδέρφωσης μεταξύ των Ελλήνων - και παραπέρα μεταξύ όλων των λαών της γης..

Μολονότι ο μύθος είναι πλάσμα της φαντασίας εξωπραγματικό κι απίθανο, η πορεία του συντελείται με την πιο αβίαστη φυσικότητα κι αληθοφάνεια. Η ψυχολογία των ηρώων, οι λόγοι τους και τα έργα τους δεν έχουνε τίποτα το αδικαιολόγητο. Ο Αριστοφάνης, όσο κανένας άλλος ποιητής του παλιού καιρού, γνώρισε κι απόδωσε με πολλή σοφία και τέχνη την ψυχή των γυναικών του λαού - των νοικοκυράδων.

Η «Λυσιστράτη» από την άποψη της συνθετικής τελειότητας και της ισορροπίας μέσων και σκοπού μπορεί να σταθεί δίπλα στο σοφόκλειο δράμα. Η σκηνή του όρκου των γυναικών, του ερωτικού παιχνιδιού Μυρρίνης - Κινησία, της λιποψυχίας των αντάρτισσων και στο τέλος η θαυμαστή νουθεσία της Λυσιστράτης προς τους εμπόλεμους Αθηναίους και Σπαρτιάτες, είναι από τα πιο αριστουργηματικά κατορθώματα του δημιουργικού Λόγου.

Συντελεστές

Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρη

Σκηνοθεσία: Θύμιου Καρακατσάνη

Moυσική: Γιάννη Μαρκόπουλου

Σκηνικά - Κοστούμια: Ρένας Γεωργιάδου

Χορογραφίες: Δημήτρη Παπάζογλου

Φωτισμοί: Ηλίας Βακάκης

Διανομή

Λυσιστράτη: Θύμιος Καρακατσάνης

Μυρίνη: Βασίλης Τσιβιλίκας

Κλεονίκη: Βάσια Τριφύλλη

Κινησίας: Γιώργος Παρτσαλάκης

Πρόβουλος: ο Γιώργος Κωνστανίνου

Και Λαμπιτώ ο Κώστας Βουτσάς