Πρόκειται για την πρώτη ατομική έκθεση, στην Ελλάδα, της ζωγράφου και αγιογράφου Georgia Fambris, που μέχρι τώρα έχει παρουσιάσει την δουλειά της εκτός Ελλάδας. Στην έκθεση παρουσιάζονται είκοσι εννέα (29) έργα, διαφόρων διαστάσεων.

Η Χριστίνα Σωτηροπούλου, στο κείμενό της που συνοδεύει τον κατάλογο της έκθεσης, αναφέρει, μεταξύ άλλων: «…Η Georgia Fambris αντλεί, λοιπόν, την έμπνευσή της από το συλλογικό ασυνείδητο, τις αρχέγονες μνήμες που όλοι κουβαλάμε μέσα μας από τη στιγμή της σύλληψης, τα οποία κατορθώνει να μετασχηματίσει στο εικαστικό ισοδύναμο μιας ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας. Σε καμία, όμως, περίπτωση αυτή η καταβύθιση στο συλλογικό ασυνείδητο δεν συνεπάγεται την απώλεια της δυνατότητας αυτο-έκφρασης. Αντιθέτως, το έργο της δεν εξαντλείται σε έναν φορμαλιστικό συμβολισμό, αλλά στοιχειοθετεί πάνω από όλα μια ειλικρινή, προσωπική παρακαταθήκη καθώς διαπνέεται από μια βαθιά βιωματικότητα όπου οι μορφές προκύπτουν μέσα από ενστικτώδη αισθητηριακή και διανοητική επεξεργασία και αναζήτηση. Όπως δηλώνει και η ίδια “ό,τι φανερώνεται είναι η άποψή μου, μια υποκειμενική αντανάκλαση του κόσμου στις αισθήσεις μου που προσπαθώ να ονομάσω δίνοντάς του φόρμα”.

Στην ουσία, σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται ο επιτυχημένος θεραπευτικός του ρόλος: πρόκειται για έργο αμφίδρομο που στοχεύει ταυτόχρονα σε δυο αποδέκτες, στον θεατή, το κοινό, αλλά και στην ίδια τη δημιουργό, αποτελώντας τελικά την έκφραση της βαθύτερης προσωπικής της ανάγκης για έκφραση και δημιουργία….».